Ingezonden brief aan Intermediair

[versie 2,  480 woorden]

Jerôme Inen zet in de intermediair van 12 augustus exploitanten van
het auteursrecht in de schijnwerper, en begaat daarmee een
blunder: de tegenpartij komt niet aan het woord.

Auteursrecht is geen grondrecht, maar een systeem om artiesten,
kunstenaars, programmeurs, uitgevers---kortweg: auteurs---een
mogelijkheid te geven geld te verdienen met hun creaties.  De idee is
dat dit de maatschappij als geheel vooruit helpt.  De prijs die wij
met zijn allen voor dit genot betalen, is een beperking van de
meningsuiting: auteursrecht maakt het zonder toestemming
uiten van ideeën van anderen een misdrijf.

Iedere uitbreiding van het auteursrecht snoept wat van onze vrijheid,
en daarom zijn U en ik, het publiek, tegenstanders van
auteursrecht. Zonder welk tegenwicht ook van dat publiek, krijgen in
het artikel de exploitanten een gratis podium waarvanaf zij hun
propoganda mogen uitkramen. Een greep:

Kritiek op auteursrecht is luxekritiek van mensen met een verzekerd
bestaan, aldus dhr. Wanrooij, verzekerd van werk bij Buma/Stemra
(omzet 1998: fl 300 miljoen). Als iemand er fl 2,50 voor over heeft
Windows 98 op CD te kopieren, is dat een verlies van fl 269,-- voor
Microsoft, want hij had anders de legale versie gekocht, aldus
Microsoft en de BSA. Prijzen van muziek CDs zijn opgebouwd uit
snippertjes en de platenindustrie `helpt' artiesten, aldus
dhr. Steinkamp, die heel tactisch niet vermeldt hoe klein het
snippertje van de artiest is, hoe groot dat van hemzelf, en van
hoeveel artiesten hij een snippertje mee pikt. De leden van popgroep
De Kast *moeten* kunnen leven van hun royalty's, alsof dat hun
godgegeven recht is.

Bovenstaande personages verdienen allen hun brood met hulp van
intellectueel eigendom, en het is dus niet verwonderlijk dat zij doen
alsof zij het moeilijk hebben: hoe zieliger ze zijn, hoe verder de
wetgeving wordt aangescherpt, en hoe verder ze het publiek kunnen
uitmelken.

Volgens de lobby van de auteurs zijn huidige regels niet genoeg, want
het kopieren van digitale informatie is technisch nauwelijks te
voorkomen. Geconfronteerd met deze onmacht stelt de lobby ---in
Intermediar vertegenwoordigd door dhr. Wanrooij---een afschrikpolitiek
voor: informatie beveiligen, en gevangenisstraf als je de beveiliging
doorbreekt.

Ik vrees dat deze afschrikpolitiek inderdaad gaat werken: als
voorbeeld worden een paar niets vermoedende bezitters van CD-branders
in het gevang gestopt, en daarna is het gedaan met de illegale
kopieën.

Maar willen wij leven in de maatschappij die de auteurslobby
nastreeft? In deze maatschappij is persoonlijke vrijheid ondergeschikt
aan winstbejag, en wordt apparatuur angstvallig bewaakt door een
(electronische) kopieerpolitie. Elke uiting die niet volledig
origineel is, is opgesloten, en moet worden gekocht.  

Auteursrecht is voor digitale informatie volstrekt ongeschikt,
juist omdat deze zo gemakkelijk te kopiëren is.  Uitbreiding van de
wetgeving is dus niet gepast. In plaats daarvan moeten wij op zoek
gaan naar een andere vorm van beloning voor creatieve arbeid: een vorm
die de publieke vrijheid niet inperkt, en auteurs geen slaaf kan maken
van winstbejag.


Han-Wen Nienhuys (hanwen@cs.uu.nl), Utrecht. 

[Dit artikel mag vrij verspreid worden, mits de inhoud ongewijzigd blijft]